Bas Gerhards, huisarts:
“Dat ik dokter wilde worden, wist ik al mijn hele leven.”
In 1995 kwam Bas Gerhards met zijn vrouw Merete en drie jonge kinderen vanuit Amsterdam naar Loenen. Dokter Van de Elshout had een tragisch skiongeval gehad en iemand moest de praktijk waarnemen. De praktijk stond in Middenhoek, was klein en totaal anders georganiseerd. Een jaar later en met een tweede dokter, Annemarie Geling, erbij, nam Bas de praktijk over.
De praktijk breidt uit
Het lukte om een stuk grond te kopen op Hoefijzer. Hier werd een praktijkwoonhuis met drie spreekkamers gebouwd. Er werd een professionaliseringsslag gemaakt, ook door telefonie en ICT mee te nemen bij de bouw. Inmiddels waren er drie assistentes.
In de loop der jaren ontstond het fenomeen praktijkondersteuner huisartsen, een gespecialiseerd verpleegkundige die spreekuur hield. Daarnaast nog een COPD-verpleegkundige en…iedereen had ruimte nodig.
Zelf werd Bas opleider van huisartsen. Hij kijkt hier met veel plezier op terug, hij leidde zeventien huisartsen op. Een deel van hen is nu in de praktijk werkzaam. Het begon te krap te worden in de praktijk, de privéwerkruimte werd gebruikt, in de keuken werd vergaderd en ga zo maar door. Ook de wijk Cronenburgh kwam tot stand, dus het aantal patiënten nam toe.
Op de vraag of er te merken is dat in de loop der tijd steeds mondiger patiënten op de praktijk verschijnen, geeft Bas aan dat de assistenten daarvan het meest merken. Zij zijn het eerste contact en ‘vangen’ dit op.
Bibliotheek
Met het nodige overleg en gepraat is in de voormalige bieb de nieuwe praktijkruimte gerealiseerd. Bas deelde de ruimtes zelf in en tekende zijn ideeën op plattegronden. Een prachtig gezondheidscentrum was het gevolg, compleet met atrium als centrale wachtruimte. Zelf kijk ik graag naar het aquarium dat al sinds de vorige praktijk te zien is. Ik heb weleens gehoord dat kinderen zeggen: “De dokter met de visjes.” Op 1 januari 2016 was alles voor elkaar en het team was weer gegroeid met onder andere Sylvia de Haas als praktijkmanager en Ron Schulten als huisarts. Samen met Bas vormden zij het managementteam.
In 2020 is ook de praktijk van Vreeland bij de praktijk gekomen, omdat Paul Klever stopte als huisarts.
Eén post
Het nostalgische beeld, waarbij elk dorp een huisarts heeft, is verleden tijd. Het werkgebied van de huidige praktijk beslaat de kernen Loenersloot, Vreeland en Loenen tot Nieuwersluis. Hierbij is het persoonlijke karakter van huisartsenzorg moeilijk te realiseren, maar door de net wat grotere organisatie en een goede taakverdeling, zijn de lijntjes wel kort te houden. Een goede eerstelijnsvoorziening met goede eerste hulp en adequate apparatuur biedt ook in de toekomst kwaliteit. Bas heeft hier een punt!
Met Kockengen en Breukelen is altijd goed samengewerkt. In de Loenense apotheek is een halfjaarlijkse nascholing en daar eten ze ook met elkaar.
Het dorp Loenen
Bas en Merete hebben de kinderen een heerlijke jeugd kunnen geven op een mooie plek. Loenen is in de loop der jaren niet minder leuk geworden, het is de bedoeling om hier te blijven wonen. De praktijk is door Ron Schulten overgenomen en in goede handen. Bas hoeft er niet meer naartoe, de wekker kan op een minder heftig tijdstip afgaan en in september zal er mogelijk een nieuwe bestemming in de zorg op zijn pad komen. Maar… eerst bijkomen en genieten. Er staat een reis gepland en het gezin krijgt meer tijd met elkaar. Ook zijn er twee kleinkinderen in aantocht, dus er is veel om van te genieten.
Als we de toekomst van de zorg bespreken, kan Bas me geruststellen. In Loenen gaat er niet veel veranderen. De persoonlijke benadering is met een 20-koppig team goed gewaarborgd. Bas geeft aan dat dit een hele klus en verantwoording is, ook op financieel gebied. Het zal niemand verbazen dat er tijdens de coronauitbraak grote zorgen waren en dat het voor huisartsen en patiënten een slopende tijd was.
We mogen ons gelukkig prijzen dat door het werk van Bas en zijn team de zorg in Loenen geborgd is.
En nu?
Voor Bas geen grootse plannen, dan wel een bucketlist. Hij straalt als hij het over het gezin heeft en laat met gepaste trots foto’s van de kinderen zien. Daar komen binnenkort ook foto’s van kleinkinderen bij.
Het afscheid was van tevoren niet bekend bij Bas, maar hij heeft het als hartverwarmend ervaren. Het is niet mogelijk om iedereen persoonlijk te bedanken, maar degenen die bij het afscheid geweest zijn, de kaarten, boeken en zelfgemaakte cadeaus, deden Bas goed.
Bas heeft in zijn familie meegemaakt wat het betekent om arts te zijn. Hij heeft het als een dankbaar beroep ervaren en vond het ambachtelijke boeiend, puzzelen wat je als pad kiest bij de behandeling. Aan de andere kant hield het in dat het hele gezin betrokken was bij de praktijk aan/in huis en dat realiseren we ons niet altijd. De kinderen kwamen door de praktijkruimte het huis in, groetten de assistentes en als er iets was, kon Bas even om de deur kijken. Dan komt het werk van de dokter letterlijk soms de huiskamer in.
Wat heeft het Bas dan ook geroerd dat hij samen met zijn vrouw en kinderen op het afscheid kon zijn. Lachend voegt hij toe: “De kinderen hebben het werk van pa bij het afscheid in alle toonaarden kunnen horen.”
Hannie Boerema
Foto: Stephen van Santvoort
