Interview met contrabassist Jan Voogd
Op 10 mei treden The Ramblers op in de Grote Kerk in Loenen. De contrabassist van dit onverslijtbare jazzy dansorkest woont bij ons in het dorp. Reden genoeg om bij Jan Voogd op de koffie te gaan.
Even voorstellen
Bij Jan thuis – op 9 april – geeft hij aan altijd op freelancebasis contrabassist te zijn geweest. In alle bescheidenheid vertelt hij overal in de wereld gespeeld te hebben. Vroeger ging zijn bas vaak mee, maar dat is niet meer te doen. Hij heeft een exemplaar van rond 1850, waar hij met recht trots op is. Daarnaast heeft hij 37 jaar parttime lesgegeven op het Conservatorium. “Op de middelbare school ontbrak in een bandje de bas. Dat ben ik toen gaan doen. Een oom van een bandlid had zelf een bas gebouwd en ik kreeg er geluid uit. Toen er een schnabbel langskwam, meldde iemand dat ik met dat ding niet kon aankomen. Na lang zeuren kreeg ik van mijn ouders een echte bas en ben ik op les gegaan.”
Alles kunnen spelen
Jan noemt zichzelf geen virtuoos, maar wel veelzijdig. Hij volgde eens een workshop van bassist Ray Brown, die zei dat een goede bassist alle stukken in alle speelsoorten moet kunnen spelen. Dat heeft Jan in zijn oren geknoopt. “Mijn eerste optreden werd ik voor de leeuwen gegooid, men speelde zonder bladmuziek en programma, en kennelijk hoorde men wel iets in mijn spel.”
Hij speelt al 37 jaar in een jazztrio. “Bij een optreden in Enschede kwam de drummer niet opdagen, de rest vond het wel leuk spelen zonder drummer. Samen hebben we met wisselende intensiteit veel leuke dingen gedaan: op tournee met het Mondriaan Strijkkwartet, maandelijks met een wisselende gast in het Parooltheater in Amsterdam opgetreden. Dit werd ook op de radio uitgezonden.
De naam van dit trio – DIG d’DIZ – staat voor ‘drie is goedkoper de drummer is ziek’. “We spelen altijd zonder setlist, de muziek kan alle kanten uitgaan en zomaar uitmonden in free jazz.”
The Ramblers
Een jaar of zeven geleden is hij gevraagd om bij The Ramblers te komen, waarover hij zeer vereerd was. “The Ramblers zijn een jazzy entertainment orkest, een bigband. De muziek swingt en het bijzondere eraan is dat de zangpartijen vaak in het Nederlands zijn. Het ligt makkelijk in het gehoor, maar het is niet middle of the road.” Ik vraag hem of deze muziek nog wel van deze tijd, niet te oubollig, is. Jan: ”Het is een vrij oud publiek, vaak staan er flink wat rollators in de gang. Toch blijft deze muziek altijd publiek trekken. Iedereen kent Wie kent Loesje en zingt dit uit volle borst mee.”
Volgend jaar bestaan The Ramblers honderd jaar. “Jan Douwe Kroeske is bezig met een documentaire en een optreden in het Concertgebouw en een tournee zullen volgen. Ik hoop op veel media-aandacht,” geeft Jan aan.
Bijna terloops vertelt Jan dat hij heeft opgetreden met Rita Reys, en ook met Chet Baker. “Ik werd zomaar gevraagd om – onvoorbereid – met hem mee te spelen voor een radio-opname. Dat zou ik nog graag eens overdoen, met de kennis die ik nu heb.” Verder heeft hij geen grote wensenlijst. “Ik voel me geen artiest, ik doe wat ik leuk vind, streef te doen waar ik plezier in heb. Als ik prettig kan spelen met leuke mensen ben ik tevreden.”
De essentie van muziek maken
Na lang nadenken geeft Jan aan wat voor hem de essentie van muziek maken is: “Klank, harmonie – in een walking bass zit ook harmonie – swing, timing, maar ook het nieuwe, met name het onverwachte. Ik speelde eens op een boot, na een Dixielandband, met een jazzkwartet. Het was spannend of het publiek dat zou pikken. Nou, we hebben ze helemaal ingepakt. Met ‘moeilijke muziek’ kun je ze toch pakken, als het maar oprecht is.”
Het concert
Jan weet wel waarom de mensen naar de Grote Kerk moeten komen: “Het publiek kan rekenen op een spetterend concert, met nummers van Glen Miller in verband met 80 jaar bevrijding. De zanger is er zoals altijd bij en dit orkest van dertien man zorgt zeker voor het nodige vuurwerk!”
Fred Nieuwesteeg
Foto: Monique Molenaar
